سایه

سریع قدم میزد

صورتش را پوشانده بود

لبه های پالتو را روی صورتش میکشید

پراسترس.

نیم نگاهی به اطراف میکرد

وقدم هایش را بلند و تندتر برمیداشت.

انگار نیمه شب بود

چراغ ها نوبتی چشمک میزدند

سایه ها شهر را دردست داشتند.

هیولای ترس وجودش را فرا گرفته بود

تیز تر به اطراف مینگریست

صدایی می آید.

ایستاد

صدا قطع شد

چند قدم برداشت

صدایی می آمد.

همزمان با قدم هاصدا بلند و بلند تر میشد

نزدیک ونزدیک تر.

فرصتی نیست

باید سریع تر دور شد

خود را به داخل کوچه تاریک تری انداخت.

اما افسوس

سایه آنجا بود.

در یک لحظه

حتی چیزی جز یک جفت کفش پاره باقی نمانده بود…

نویسنده:علیرضاهزاره. 

 

لطفا به این متن نظر دهید

شاید

صدای قدم زدن فردی برروی برگ ها فضای پارک را پر کرده بود

خش...خش...خش

سایه ای همه جا را  بلعیده بود

همه چیز

فقط صدا بود

انگار اذبین رفتنی نبود

از گردی دهان هیولای شب

نوری می تابید

خش...خش...خش

بعد از هر چند قدم زوزه ای شنیده میشد

هر بار از گوشه ای

درختان هم تحمل نداشتند

از ترس به خود میلرزیدند

سفت به زمین چسبیده بودند

بعضی هایشان غش کرده بودند

برروی زمین ولو بودند

اژدهایی نفسی سرد را یک دم بر زمین میدمید

گربه ها فریاد میزدند

خوی نیاکان خود را باز یافته بودند

شاید انسان هایی هستندکه به لباس گربه درآمده اند

زیرکانه ما را زیر نظر دارند

شاید

این درختان هم دست های موجودی غول پیکر در زیر زمین باشند

که منتظر لحظه ای مناسب اند

تا طعمه ی خود را به چنگ بگیرند

 

شاید

 

شاید

.

.

.

شاید

 

نویسنده:علیرضاهزاره

.

.

.

.

لطفا درمورد متن بالا نظر دهید

باتشکر